Test nr 1 – QTS
Testy zaczynamy od samego NAS, czyli systemu QTS i tego, jak system „widzi” dyski. Do testów używamy systemu QTS 5.1.3 działającego na urządzeniu TS-h474. Dlaczego QTS a nie QuTS hero? Wynika to tylko z dotychczasowych testów – wszystkie dyski do tej pory testowaliśmy właśnie w systemie QTS. Dodatkowo QuTS hero posiada szereg mechanizmów optymizujących zapis danych, co mógłby wpływać negatywnie na testy. Urządzenie testujące wyposażone jest w 4 zatoki SATA 3,5″ / 2,5″ oraz 2 złącza M.2 NVMe PCIe. W naszym przypadku korzystamy z wszystkich zatok 3,5″, ponieważ do dyspozycji mamy 4 dyski WD RED. System oczywiście od razu wykrywa model i producenta oraz, ponieważ mamy zainstalowane dyski WesternDigital – wyświetla informację z narzędzia producenta, które jest dostępne w systemie QTS – w tym przypadku WDDA (Western Digital Device Analytics).
W aplikacji Pamięć Masowa i Migawki możemy oczywiście uzyskać szczegółowe informacje na temat każdego z dysków, w tym informacje S.M.A.R.T. raportowane przez sam dysk, informacje o wersji firmware, pojemności (faktycznej i deklarowanej), temperaturę pracy oraz ogólny stan dysku. Tutaj jeszcze warto zaznaczyć, skąd rozbieżność na faktyczną i deklarowaną pojemność.
Różnica nie wynika z błędnego oznaczenia dysku czy celowego działania producenta, tylko z przeliczników stosowanych w tym przypadku. Standardowo pojemność dysków podawana jest w systemie dziesiętnym (base 10), gdzie jeden terabajt (TB) równa się 1 000 000 000 000 bajtom. Duża część systemów operacyjnych używa systemu binarnego do oznaczenia pojemności, a więc jeden megabajt to 1 048 576 bajtów, a jeden terabajt równa się 1 099 511 627 776 bajtom. Co ważne, niezależnie od systemu wykorzystywanego do oznaczenia pojemności, mówimy o takiej samej faktycznej przestrzeni. Dlatego dysk o wielkości 20TB (deklarowana) ma faktyczną pojemność 18,19TB (faktyczna). Taka notacja może być myląca, jednak jest to standard wykorzystywany przez producentów dysków, więc warto to mieć na uwadze.
Nas jednak interesuje funkcja sprawdzania wydajności dysków, którą znajdziemy w systemie QTS oraz QuTS hero. Jest to mechanizm, który pozwala sprawdzić wydajność każdego z dysków pod kątem odczytu sekwencyjnego oraz odczytu IOPS. Test oczywiście wykonujemy dla wszystkich dysków:
Jak widać na powyższym zrzucie ekranu, dyski pozwalają na odczyt z prędkością średnią 262,05 MB/s (najwyższy wynik to 264,91MB/s), co jest zbliżone do maksymalnej wartości deklarowanej przez producenta (268 MB/s). W przypadku IOPS średnia to 190 IOPS, co jest wynikiem bardzo dobrym, biorąc pod uwagę, że korzystamy z dysków HDD.
W przypadku dysków HDD system nie oferuje żadnego dodatkowego narzędzia testującego, jak ma to miejsce w przypadku dysków SSD, gdzie możliwe jest skorzystanie z mechanizmu SSD over-provisioning. Wydajność dysków HDD nie ulega z czasem degradacji (oczywiście poza faktyczną awarią), więc takie pomiary nie miałby sensu.
W takim razie przejdźmy do pierwszego zestawu testów, a więc DiskFill Test.